Ups and Downs

01-08-2012, Toronto:

Het is inmiddels een tijdje geleden dat ik jullie geschreven heb. En dat komt omdat ik nu aan de andere kant van Canada zit en ik niet heel erg veel tijd had. Om jullie niet te vervelen met alle kleine dingetjes zal ik een korte samenvatting geven.

Na Rockies was het tijd voor de Praries. Deze nemen vooral het midden van Canada in beslag, hier zijn we in 2,5 dag doorheen gecrosst. We lieten de meeste muggen achter ons en ruilden deze in voor spinnen. Mijn meest favoriete insect. Na dat de ene vrouw na de anderen begon te gillen omdat er een spin in de tent zat, gingen we met slapen. De eerste nacht voor mij was een officieel dieptepunt. Midden in de nacht kreeg ik een ontzettende jeukaanval - er mogen dan wel minder muggen zijn, de bulten zijn nog steeds aanwezig. Ik werd er zo gek van dat ik om half 6 mijn tent maar uit ben gegaan. De jeuk aanval was echter niet het enige. Mijn linkerhand was gezwollen. Zo dit dat ik hem eigenlijk al niet meer kon bewegen. Niet veel later volgde mijn rechterhand ook. Een allergische reactie. Geweldig. Omdat we deze dag zo'n 9 uur te rijden hadden, wilde er niet echt een probleem van maken. Maar rond het middaguur, was het voor iedereen wel duidelijk dat dit niet goed was. Een bezoek aan de dokter stond aan het einde van de dag gepland.

Voor iedereen die medische hulp nodig heeft in Canada. Zorg dat je geld bij je hebt. VEEL geld. Een bezoekje aan de eerste hulp kostte mij 725 dollar. Ik kreeg daar gelukkig wel wat voor. Ik werd drie uur lang opgenomen in een ziekenhuis wat veel weg had van ER, waar de zusters Tinkerbell overhemden draagden en de meeste dokters en broeders er leuk uitzagen. Uiteraard waren de mooie mannen niet aan mij besteed. Mijn dokter zag er een beetje uit als Frankenstein met lang blond haar en mompelde nogal.

Een infuus en vier antihistamine pillen later, waren mijn handjes weer normaal. Elke nieuwe beet wordt echter ook ontzettend groot, dus ik moet ze waarschijnlijk de rest van mijn blijven slikken.

Gelukkig zijn er ook hoogtepunten. Een daarvan is Lake Superior. Lake Superior is qua oppervlakte het grootste meer op aarde en wij mogen hier twee nachten lang aan kamperen. Wat resulteerde in een nachtduik in het warme, zoete water van het meer. Dat - omdat je de overkant nooit kan zien - lijkt op een zee.

Een ander hoogtepunt is de Niagara Falls. Al jaren wilde ik deze zien en nu ben ik er eindelijk geweest. We bezochten ook de Maid of the Mist, een boot die je tot 50 meter van de watervallen brengt. Dit was super grappig aangezien je kletsnat wordt en iedereen spontaan begint te gillen als de wind gaat waaien. Na de Maid of the Mist was het voor ons tijd om door te reizen naar Toronto (ja mam, dat is de stad van Flashpoint). Op de weg naar de bus zag ik een blond meisje zitten. Ik knipperde goed met mijn ogen. Het zal toch niet Lotte Hoogstraten zijn. Ja, ze was het wel. De wereld is zo klein. Ik maakte een kort praatje met de familie Hoogstraten en toen moest ik snel doorlopen om de bus naar de parkeerplaats te halen.

Vandaag hebben we een vrije dag in Toronto. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen. Een ontbijtje scoren zal wel het beste idee zijn.

XxX Kirsten