Walking, Raining and the Sun is shining

13-06-2012, Seattle:

Na de lange dag van gisteren, werd de nacht er niet echt korter op. Ik zal het toegeven ik heb last van een major jetlag. Ik was gisteren bijna 22 uur achter elkaar wakker, maar slapen... dat lukte niet echt.

Om 1 uur 's nachts (10 NLse tijd), werd ik wakker, oke half dan. Als ik thuis was, zou ik uit mijn bed gegaan zijn, ontbijten en vervolgens weer mijn bed in gaan om wat bij te slapen. Maar hier in het pikkedonker bleef ik liggen. Vervolgens werd ik om 4 uur wakker. Ik zag het buiten langzaam licht worden, maar uit bed gaan dat deed ik nog niet. Om half 7 was ik echt klaar wakker - ik had ook al 90 minuten naar het matras dat boven me lag gestaard, en ging ik dan toch echt uit bed. Nadeeltje was wel dat ik pas vanaf 8 uur hier gratis ontbijt kan halen, dus ik moest nog een tijdje vullen.

Ik kleedde me langzaam aan en las vervolgens een boek. Na het ontbijt (8.05 was ik klaar =P) ging ik aan de wandel. Ik liep naar de Space Needle om vervolgens op zoek te gaan naar de Seattle University. Ergens halverwege raakte ik echter de weg kwijt en besloot maar gewoon terug te lopen. Ik liep naar het topje van de berg (ik ontwikkel hier echt beenspieren!) en keek tussen de elektrische draden door uit over downtown Seattle.

Op de weg terug kwam ik langs de supermarkt (ik had op de heenweg niet door dat het een supermarkt was), hier haalde ik wat te eten en besloot terug te lopen naar mijn hostel. Ik had niet veel later bij mijn hostel aan moeten komen, want toen ik om de hoek was begon het te storten. Gelukkig kon ik nog enigzins droog overkomen. Ik dacht echt dat ik uren gewandeld had en dat het toch echt bijna twaalf uur moest zijn. Mijn tijdsinschatting was niet helemaal goed, het was namelijk nog geen half 11. Zucht... Een ontzettende dip volgde. Ik gaapte en probeerde mijn lunch zolang mogelijk uit te stellen - alsin, dan is het hier tijd om te lunchen. Maar om 1 uur hield ik het niet meer vol.

Inmiddels was de zon weer gaan schijnen en besloot ik een nieuwe wandeling te maken. Ik ging nu naar het zuiden van de stad en liep langs de boulevard naar een parkje ten noorden van mijn hostel. Olympic Statue Park is zeer klein maar wel ontzettend leuk. Er worden veel honden uitgelaten en er lopen geregeld hardlopers, toeristen en ras-Amerikanen langs. Ook staan er in dit parkje knalrode stoelen, waar je voor niets gebruik van mag maken en ze neer mag zetten waar je wil. Vanaf dit parkje kan je de Space Needle bekijken, maar ook de vele eilanden aan de andere kant van het water. Ik besloot hier een tijdje van de zon te genieten - helaas ging ik pas weg toen er weer druppels vinden en in de tussentijd zijn mijn benen verbrand.. sukkel... De lucht werd steeds helderder waardoor ik de contouren van de bergen van Olympic National Park kon zien. Voor iedereen die opeens denkt... heb ik daar eens van gehoord, dat kan. Als ik het goed onthouden heb, speelt een deel van Twilight zich hier af. Wat ook niet helemaal gek is, want Port Angeles en Forks liggen hier "dichtbij", zo'n 300 km hier vandaan. Ik hield mezelf dan ook voor dat ik Port Angeles echt kon zien, maar ik heb net gecheckt op Google Maps en het is echt onmogelijk.

In ieder geval, morgen moet ik alweer uitchecken uit dit hostel en ga ik naar Clarion Hotel. Zondag begint de echte reis! Dan zal ik met Trek America rijden naar Vancouver!

Ik kan niet wachten!!

XxX
Kirsten