Don't Stop Believing!

Trump is gekozen tot president, ik woon in een gat met 8 vrouwen en 2 mannen en ik werk 8 uur per dag in de brandende zon. Je kan wel zeggen dat er ten opzichte van vorige week veel veranderd is.

Elke dag bedenk ik me maar goed wel doel ik voor ogen heb tijdens mijn werk, wonen in Perth, genoeg geld sparen voor een opleiding hier en dan uiteindelijk hier blijven in de zon, dichtbij het strand, zonder 8 huisgenoten en een gedeelde kamer, maar gewoon een huis met vrienden en een eigen tweepersoonsbed waar ik 's nachts echt tot rust kan komen voor ik de dag er na weer naar mijn werk ga.

Mijn rug en nek komen op dit moment niet tot rust. De kiwi-bomen die ik op dit moment snoei zijn eigenlijk te hoog voor mij. Waardoor ik de hele dag in een verkrampte houding staand sta te werken. Na ongeveer 3 uur voel ik mijn nek, mijn rug, mijn voeten en dat wat er nog over is van mijn handen. Doordat ik de takken met elastiekjes moet vast binden zijn mijn nagelriemen volledig verdwenen, nog een paar uurtjes werken voor ik over moet gaan op de blauwe pleisters.

Maar al met al is het allemaal nog wel te doen. Ik weet nog niet of ik het werk op de schapenboerderij nu beter vond of niet. Ik had het gevoel dat ik daar meer contact had met mijn collega ondanks dat ik hier met meer mensen werk. In het huis zorgt dat er juist voor dat ik absoluut geen rust kan vinden. Zo probeer Elizabeth (meisje uit Estland) Engels bij te leren, moet er gekookt worden, probeer ik wat muziek te doen, maar vanwege het gebrek aan een eigen kamer, zit ik 24/7 met mensen om me heen. Voor wie mij kent, weet dat ik daar een ontzettende hekel aan heb en ook super onrustig van wordt.

Dus denken we weer aan het doel, genoeg geld sparen (en dit verdient best prima) en dan snel weer terug naar Perth. Nog 50 dagen afzien.

XxX