Van boerentrut naar surfbabe (deel 3)

L'Amelie, 07-08-2011

Vandaag was de, lang naar uitgekeken, eerste surfles. Na een stevig 'Frans' ontbijt moesten we nog twee uur wachten voor we met plank en al het water in konden. Twee uur is iets wat op school een eeuwigheid duurt, in L'Amelie leek het vijf minuten, want we hadden nog genoeg te doen. Voor twaalf uur nog twee keer naar het toilet, een vervroegde lunch houden om vervolgens een wetsuit te passen en een geschikt surfboard uit te kiezen.

Bij het passen van de wetsuits maakte ik kennis met de rest van mijn groepje en de surfinstructeur - wel zo handig om te weten wie je in geval van nood het water uit moet vissen en wiens aanwijzingen je moet opvolgen. Na mezelf zo onelegant mogelijk in een wetsuit gepropt te hebben was het dan echt tijd om met surfboard en al het strand op te gaan. Als echte beginnelingen maakten we gebruik van softboards. Deze surfboarden zijn gemaakt van een soort schuim en speciaal voor beginners, aangezien die nogal goed zijn in het koppen van een surfboard en dat kan met een softboard wat vaker dan een hardboard waar de gevorderden en pro's mee werken.

Na een flink stukje lopen mochten we ons board in het zand dumpen, waarna we wat uitleg kregen over de golfen van vandaag en wat te doen. De eerste oefening was op je board liggen en je omhoog duwen - zodat je eruit zag als een nieuwsgierige zeehond - zodra je op een golf zat. Ik deze beweging zou je dan ook nog wat kunnen sturen. Na dit geoefend te hebben op het zand, gingen we het water in voor het echte werk. Nog voor ik enig buikcontact met mijn plank had gemaakt, was ik al buitenadem. Tegen de golfen inbeuken is toch wel zwaarder dan verwacht. Toen de zee wat rustiger werd ging ik op mijn plank liggen, maar voor ik het wist lag ik er aan de andere kant weer af. Dit was de eerste ervaring met mijn surfboard. Van zeer korte duur. Ik lag onderwater en 'Vicky' (zoals ik mijn surfboard noemde) trok aan mijn enkel, het is maar goed dat hij vast zit dus.

Na wat meerdere golfen gepakt te hebben op mijn buik werd het al tijd om de opstaan techniek te oefenen. 'Peddel, peddel, peddel, links, rechts, sta'. Ik hoor iedereen nu al denken: 'Dat kan ik ook'. Ik was er ook zeer goed in. Op het strand leek mijn stapose al op dat van een echte pro, in het water leek ik meer op een verwaterde eend die voor het eerst ging zwemmen. Een succes was het niet. Tot overmaat van ramp gebeurde ook nog hetgeen waarvan ik verwacht had dat het zou gebeuren. Na een flinke tijd door de branding heen gebeukt te hebben, was ik eindelijk in rustig water. Zonder dat ik de golf opgemerkt had, voelde mijn tenen aan of er een stuk zeewier tussen zat. Ze waren uit de kom. Doordat ik niet meer kon staan, kon ik ze niet goed terugzetten en dus begon ik aan een lange terugweg, die zowaar nog zwaarder was dan de heenweg. Omdat ik ze niet meteen terug kon zetten kreeg ik ook nog ontzettend veel kramp in mijn voet en enkel en zo zat ik een kwartier op het strand om de kramp uit mijn voet te krijgen. Hiermee was de les van de dag ook geëindigd maar ik wilde het er niet bij laten zitten. Ik pakte nog een paar golfen in de zeehondenstand om vervolgens uitgeput naar het kamp te lopen.

Nu maar hopen dat het morgen allemaal wat beter gaat.

XxX