Run to the River

De week met een lang weekend vrij. Ik keek er naar uit om dan eindelijk lekker lang uit te kunnen slapen en zorgeloos mijn dagen door te gaan. Even geen zorgen te moeten maken om de kinderen, maar gewoon lui zijn. Uiteraard liep het allemaal niet zoals ik wilde.

Op dinsdag verliet ook de vader des huizes het land voor een business trip. Het ouderlijk gezag werd overgenomen door opa en oma. Tenminste... dat was het plan. Wat blijkt, van ouderlijk gezag hebben opa en oma nog nooit gehoord en dus ben ik tien dagen lang niet alleen de au pair, schoonmaakster en de über van het gezin, maar ook de vader en de moeder in een. En dat is nogal vermoeiend.

Zo had ik mijn verjaardagsfeestje ingepland op donderdag (vrijdag vrij dus dan kan ik kater hebben zonder dat mensen mij lastig vallen), kwam ik laat thuis en werd voor 7 uur wakker gemaakt omdat de jongens wilde weten waar hun zus was. Ander half uur later vond de jongste dat ik al VEEL te lang in bed lag en moest ik de computer opstarten. Tot zover een vrij weekend.

De enige momenten dat ik echt vrij ben op dit moment is als ik niet in het huis ben en dus zette ik met twee vrienden koers naar Serpetine Falls. Voor mij de tweede keer, de eerste keer werd het park vanwege drukte voor mij gesloten, dus ik hoopte dat we deze keer dan wel naar binnen konden. Geluk stond wat dat betreft aan mij zijde - eerder op de dag was ik al in kattenpis gestapt omdat de deuren naar de kattenbak dicht zaten en ik de plas niet had gezien voor ik er in stond. In plaats van een rustige wandeling werd er een hike van 14km in een tijd van 2,5 uur neergezet. Waarna er een bliksembezoek volgde aan de watervallen om vervolgens weer naar huis te rijden.

Al met al niet hoe ik normaal mijn bezoekjes aan parken doe, maar desalniettemin gezellig. Ik kan niet wachten tot de ouders weer thuis zijn (vrijdag) en ik weer gewoon alleen mijn eigen werk kan doen.

XxX