I see fire

De eerste week van het collegejaar zit er op en een week was het. De eerste collegedag bestond uit een hoorcollege van 45 minuten. Dat is de lengte van vrijwel elke les. Vergeleken met de 1 uur en 45 minuten, is dit wel even wennen. Voor mijn gevoel kwamen we net in de stof, maar toen was de les alweer voorbij. Ik zal niet te veel over de inhoud van de colleges spreken, voor sommigen is dit namelijk totaal niet interessant of relevant, maar dit vak is voor mij het enige vak wat een relatie heeft tot mijn studie in Nederland en ik kon al meteen wat leuke antwoorden geven, dus dat was eigenlijk goed begin van de week.

Vol vertrouwen ging ik de dinsdag in, maandag was tenslotte vrij makkelijk. Maar het lachen verging me vrij snel. Antropologie is het ophalen van mijn biologie van ruim zes jaar geleden in een Engelse sneltrein vaart. Begrippen als natuurlijke selectie, soort selectie, natuurlijk reproductie en fitness, vlogen om mijn oren en de hele tijd was ik aan het graven wat het ook al weer was. 45 minuten later zakte de moed in mijn schoenen, want als ik al moeite zou hebben met antropologie, hoe zou Chinees dan wel niet zijn.

Het hoorcollege van Chinees viel best mee. We moesten honderd keer Ni Hao zeggen en Wo shi Kirsten (ik ben Kirsten) en na wat grappen over het aanleren van een tweede taal was ook deze les weer voorbij. De werkgroepen van Chinees zijn heel verschillend door de docent die het geeft, hierdoor was de dinsdag een groot drama, woensdag wel oké en de donderdag weer goed. Zo ga je dan toch met goede moed het weekend in. Hetzelfde geldt overigens voor het werkcollege antropologie, want in ons studiegroepje van vijf zitten er twee met een biologische achtergrond, die onwijs behulpzaam zijn, dus ondanks dat het aanpoten wordt heb ik er wel vertrouwen in dat het gaat lukken.

De week werd officieel afgesloten met de opening van het jaar. Een formeel diner met voorafgaand een mis - jep.. verplicht. Na een uur lang in de kapel gezeten te hebben en constant denken: "Ik heb echt trek", begonnen we met borrelen en een uur later werd het diner echt geopend. Een formeel houdt trouwens in dat iedereen net gekleed moet, dus de mannen in pakken en de vrouwen in jurken. Tijdens de dienst kon ik in ieder geval alle jurken goed bekijken, iets waarmee ik me prima kon vermaken. Een kleine aantekening... sommigen die naar de dienst gingen, klokten voor de dienst wel eerst nog even hun drank achterover, met als gevolg dat sommigen bezopen in de kerk zaten. Hoe serieus neem je je eigen geloof dan, maar dat geheel terzijde.

Na het diner (zoveeel lekker eten!!!) zijn we nog met een grote groep gaan stappen, van 22.00 tot 0.00, want ja... dan gaan sommige tenten hier al dicht en als je het echt laat wil maken ga je hier uit tot 2.00. Een voordeel, je bent de dag erna best wel fris en fruitig. Nadeel, toen we om half 1 thuis waren was ik klaar wakker en pas echt klaar om te gaan stappen, die twee uur dansen was tenslotte een opwarming ;-).

Voor het weekend staan er ook weer leuke dingen op het programma. Ik ga vanavond voor het eerst naar een voetbalwedstrijd, live, in het stadion - moest ik daarvoor helemaal naar de andere kant van de wereld, blijkbaar wel. Dit doe ik eigenlijk allemaal om Daniel uit Brisbane weer te zien. Twee een half jaar geleden ontmoette ik hem in Barcelona en al sinds het bekend is dat ik naar Australië kom, moest er iets gepland worden. Een voetbalwedstrijd dus. En morgen maar weer even aan de studie!

XxX