Almost Two Years...

Pfoe... er is een maand voorbij gevlogen sinds mijn laatste blog en er is veel gebeurd. Allereerst ben ik natuurlijk begonnen met mijn nieuwe baan. Er zijn een hoop hoogte punt en lieve leerlingen, maar ook een paar die ik het liefst achter het behang wil plakken (en dan druk ik me nog vrij netjes uit). Met deze nieuwe baan komt er ook een hoop stress bij en dat heeft er voor gezorgd dat ik na welgeteld drie weken al helemaal uitgeteld en ziek op bed lig. Gelukkig, ben ik inmiddels aan de betere hand en hoop ik snel weer fris en fruitig voor de klas te staan.

Verder is het in Newman verder wel prima. Het is een vrij klein gehucht en iedereen kent iedereen. Zo kan ik eigenlijk nauwelijks in mijn pyjama boodschappen doen zonder tegen het lijf van meerdere leerlingen te lopen. Zeker in het weekend, aangezien de helft van de bovenbouw al dan niet de vakken vult of bij de kassa je boodschappen scant. Gelukkig, ben ik niet de enige docent die hier tegenaan loopt en zo komt het vaak voor dat we op de vrijdagmiddag met een groepje gezellig onder het genot van (heel wat) drankje(s) de week afronden.

Tot slot, het is nu twee jaar geleden dat ik de blog van deze reis ben begonnen en in die twee jaar is er zoveel gebeurd. Ik heb allemaal verschillende mensen leren kennen, ben op plekken geweest waar ik nog nooit van gehoord had en heb dingen gedaan waarvan ik nooit dacht dat ik ze ooit zou doen (iets met schapen hoeden of zo). Zelfs nu na twee jaar, ben ik nog steeds niet uit gekeken en hoop ik dat ik mezelf nog verder kan ontwikkelen in Australië. Ook weet ik dat ik dit allemaal nooit had kunnen doen zonder de steun van mijn familie. Ik ben hen zeer dankbaar voor alles wat ze de afgelopen jaren voor me hebben gedaan. Het is soms makkelijk te vergeten, maar het doet me echt veel dat jullie mij in al mijn gekkigheid steunen. Ik spreek jullie snel weer en zal proberen weer iets meer van mezelf te laten horen.

XxX