Hello, Goodbye!

De wegen zijn lang, de dagen zijn kort, maar het uitzicht is het dan ook ontzettend waard. Onze trip begon om 16.45 naar Gwelup om onze laatste reismaatje op te halen. Eenmaal alles ingepakt zette we koers voor onze eerste buiten overnachting. We reden het grootste gedeelte van de weg in het donker, wat er nogal voor zorgde dat het een stuk langer voelde dan het in werkelijkheid duurde.

Eenmaal onze tent opgezet begonnen we aan een koude nacht, die geregeld verstoord werd door een windvlaag. Ik kwam maar moeilijk in slaap en de rond huppelende kangoeroes zorgde er niet voor dat ik met een gerust gevoel de uren in de tent zat af te tellen.

De volgende dag kregen we niet de zonneschijn waar we op gehoopt hadden en dus zette we vrijwel meteen koers voor Kalbarri. In Port Gregory vonden we wel wat zonneschijn, maar de wind zorgde ervoor dat we niet lang en uitgebreid op het strand ging liggen. Eenmaal aangekomen in Kalbarri hebben we even gerelaxt en daarna zijn we al vrij vroeg gaan slapen.

Op zondag gingen we dan echt de wildernis in. Ik nam de meiden mee naar Kalbarri NP - waar ik in April ook al geweest ben - en daar namen we de vele foto's van de geweldige uitzichten en niet te vergeten de cliché lange weg foto's. Echter hadden de meiden te veel last van de rondvliegende vliegen en gingen we vrij vroeg op weg naar onze volgende stop. Omdat we wat meer tijd hadden, zijn we uiteindelijk bij een roadhouse gaan overnachten in plaats van een rest stop langs de snelweg.

Op maandag vertrokken we vroeg naar Monkey Mia om het voeden van de dolfijnen te zien. Ik had dit in April al gemist en was dan ook vastberaden om er op tijd te zijn. Al snel pakkend vergat ik dat mijn rugtas los op het dak had liggen, maar die lag er in tegenstelling tot de schoen van Debbie nog wel gewoon. Het dolfijnen voeden is een ontzettend cliché en viel ook behoorlijk tegen, maar nu kan ik tenminste zeggen dat ik het gezien heb. De rest van de dag zijn we van stand naar strand verhuist om daar te 'bruin bakken'.

Aan het eind van deze dag eindigden we op Bush Bay Campground. Een super mooie locatie, maar helaas brak de wind onze tentstok waardoor we iets minder relaxt de winderige nacht in een lichtelijk instabiele tent doorbrachten. Gelukkig, bleef de tent overeind staan en vertrokken we de volgende ochtend richting onze eind bestemming Exmouth.

We kwamen vroeg aan in Exmouth waar we onze groep opsplitste. De Duitse dames gingen naar het strand, terwijl de Hollanders op zoek gingen naar goed eten. Na 4 dagen bonen in tomatensaus gegeten te hebben was ik blij met een heerlijk pizzabroodje. 'S avonds zijn we met de hele groep uiteten geweest en genoot ik van de lekkerste maaltijd van de hele vakantie, waar ik de dag erna ook nog van gegeten heb na het duiken.

Het duiken, zoals jullie weten duik ik redelijk vaak in Perth, maar in Exmouth is duiken andere koek. Allereerst is het veel warmer, waardoor ik aan het eind van de duik mijn vingers ook nog voel. Ten tweede zijn de vissen veel kleurrijker en als laatste zijn er veel meer verschillende soorten dieren. Zo heb ik mijn allereerste wilde schildpad gespot (yeah!!!), een rustende haai en vissen die groter zijn dan mijn eigen hoofd.

De duikdag werd afgesloten met een snorkel. De snorkel zou eigenlijk op een andere plek rondom Murion Island plaats vinden, maar onderweg daarnaartoe kwamen we allemaal Manta Ray's (grote roggen) tegen. En dus werden we verwend met een Manta snorkel.

Na de duik zijn we naar de andere kant van het schiereiland gereden om hier in Cape Range National Park nog 3 nachten te verblijven. Hier zijn we wezen hiken, snorkelen, maar hebben vooral echt vakantie gevierd.

Vroeg op zaterdagochtend (of eigenlijk nog vrijdagnacht) hebben we onze tent weer ingepakt om in een dag koers te zetten naar Perth. De 15 uur durende trip was voor mij beter vol te houden dan 15 uur in een vliegtuig zitten, maar aan het eind van de dag was ik alsnog ontzettend gebroken.

De schoolvakantie werd op zondag afgerond door een skype sessie met mijn hele familie (ze hielden een familiedag in Nederland). Het was leuk om iedereen even gedag te zeggen, maar het is bij lange na niet zo leuk als er ook echt bij zijn. Wellicht volgend jaar weer.

XxX