I Got It Under Control

De wallen onder mijn ogen vertellen me wel hoe druk en vermoeiend de afgelopen dagen waren. Op zaterdag reed ik naar Bunbury om me daar in alle rust voor te bereiden op True Grit. Er was een streetfood festival met wat live-muziek, maar zelfs de rij voor de Nederlandse poffertjes was zo lang dat ik in het centrum maar pizza ben gaan eten.

Nu is er verder niet heel erg veel te doen in Bunbury en dus ben ik maar vroeg gaan slapen. Dit kwam achteraf ook wel goed uit want in de dagen die volgde was slaap vrijwel afwezig.

True Grit - een op militaire training gebaseerde obstakel run - ging eigenlijk wel prima. Ondanks dat het parcours ruim 10 km lang was en ik daarom bedacht had dat ik er wel 3-4 uur over zou kunnen doen (zo lang deed ik namelijk over survival runs van die lengte) was ik binnen 2 uur binnen. De obstakels waren een eitje en een echte uitdaging miste ik ondanks de naam wel een beetje.

Zondagnacht reed ik ook meteen terug naar Perth, om 's nachts naar Sydney te vliegen. Ondanks de grote hoeveelheid beweging van eerder op de dag, lukte het me maar niet om in slaap te vallen in het vliegtuig. Met als gevolg dat ik de gehele maandag als een soort zombie over de campus van de universiteit van Sydney liep. Met als hoogtepunt in slaap vallen in de bibliotheek van de faculteit rechten, want daar waren de stoelen best wel relaxt en de boeken uiterst saai geschreven.

Op dinsdag moest ik midden op de dag naar het consulaat. Waarom je hier precies een afspraak voor moet maken is mij geheel onduidelijk. Na het invullen van wat papieren en het inleveren van mijn huidige paspoort (want ja... die moet ongeldig gemaakt worden in Nederland) kon ik de rest van de dag genieten van de zon. Dus zette ik koers naar het bekende Bondi beach. Wat dus ook de nodige grote getalen mensen aantrekt. Gelukkig was er een tentoonstelling langs het pad dat Bondi en andere stranden met elkaar verbind en dus besloot ik die te lopen in plaats me te mengen in de grote menigte zongebruinde mensen.

Het strand waar ik uiteindelijk belandde (Bronte Beach) was heerlijk rustig en de rotsen fungeerde prima als zonnewering! De dag werd afgesloten met wat drankjes met mijn nieuwe kamergenootjes en op woensdag begon de dag met een oude bekende. Na twee uur lang gekletst te hebben over journalistiek, verhuizen naar het buitenland en al het werk dat daar bij komt kijken en je echt ergens thuis voelen was het tijd om weer onze eigen weg te gaan. Mijne ging uiteindelijk terug naar Perth, waar ik nu nog tot zondag blijf om dan op maandag mijn carriere als blaadjesplukker te beginnen.

XxX