Black Velvet

Inmiddels woon ik al een week in de middle of nowhere en er echt aan wennen lukt me nog niet. Ik woon met dezelfde mensen waar ik mee werk en ander menselijk contact komt niet heel erg vaak. Ik merk ook wel aan de andere twee meiden dat je na enige tijd op de boerderij wel heel erg hopeloos wordt.

Afgelopen zaterdag hadden we een onverwachts dagje vrij. Dus kwam de make-up uit de tas en moesten de mottenballen van de jurken afgeklopt worden. Op deze bijzondere vrije dag gingen we namelijk naar Woolorama in Wagin. Om te kijken naar schapen, schapen scheer wedstrijd en een rodeo. Mijn voorkeur op een vrije dag zou uitgaan naar een andere invulling, maar zo'n fair maak je maar een keer mee dus waarom ook niet.

De andere twee zaten smachtend te kijken bij het schapenscheren, terwijl ik vooral medelijden had met de schapen die hardhandig uit de stallen getrokken werden. Al moet ik mezelf er inmiddels ook schuldig aan maken. Na zeven dagen in de brandende zon te werken begint het geduld langzaam weg te ebben en moet het schaap kosten wat het kost doen wat jij wil. Al moet je hem hiervoor hardhandig aan de kant duwen.

Nu ben ik in een week niet volledig omgetoverd tot een dierenbeul. We hebben de eerste lammetjes van dit jaar al gezien (ahhhh) en zorgen liefdevol voor drie schapen die getroffen zijn door blowflies (vliegen die eitjes in de wil leggen en waarvan de maden dan de huid opeten). Als je niet snel genoeg bij de schapen bent om ze te behandelen sterven ze een pijnlijke dood.

Al met al begint het leven op de boerderij langzaam een ritme te krijgen, maar mis ik wel nog steeds de drukte en gezelligheid van de stad.

XxX