School's out... 4-evah!
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
11 Februari 2016 | Nederland, Vleuten
Maandag 8-2-2016, nog tien dagen tot vertrek en nog steeds geen scriptiecijfer terug. Ondanks dat ik nog tien dagen de tijd heb en mijn begeleiding bij deze scriptie stukken beter was, begin ik hem langzaam te knijpen. Wat als het weer onvoldoende is? Waar ga ik dan de tijd vandaan halen om alles nog op tijd te verbeteren?
Het telefoontje van mijn volgende beller haalt mij uit mijn paniekaanval. De rest van de dag is zo voorbij. Het ene telefoontje naar het andere telefoontje zorgt er op mijn werk voor dat ik geen tijd meer heb om na te denken over mijn scriptie.
Dinsdag 9-2-2016. nog negen dagen. De stress omtrent mijn scriptie groeit. Ik merk dat ik mijn aandacht er op mijn werk maar moeilijk bij kan houden. Het gaat van scriptie naar spullen die ik moet inpakken, naar mensen die ik nog moet zien en dingen die ik nog graag wil doen.
Vandaag is ook de dag dat de afscheidsreeks echt begint. Tijdens mijn laatste reguliere training merk ik dat ik vrij snel afhaak met het actief mee doen. Na mijn laatste wedstrijd, waarbij ik onderkoelt over de finish ben gegaan, had ik mijn doel bereikt. Het eindklassement is behaald en daarmee is voor mij ook het seizoen afgelopen. Echt hard trainen doe ik dus niet meer, maar er gaat niets boven de gezelligheid van de vereniging en daarbij moest er ook nog vergaderd worden.
Vlak voor de vergadering besluit ik nog een keer mijn mail te checken. Nog steeds geen cijfer. De rest van de avond laat ik mijn mail met rust. Tot het moment dat ik naar bed wil gaan. Nog een keertje dan. Een cijfer zal er toch wel niet staan.
Daar was de mail dan, zulke dingen komen ten slotte alleen als je het niet verwacht. Gelukkig was het goed nieuws! Een uur later geloofde ik er nog steeds niet in. De hele nacht lang heb ik meerdere keren gecontroleerd of de mail wel echt was. Na 5,5 jaar, 4 opleidingsinstituten, 2 verschillende opleidingen, 2 landen, 3 steden ben ik dan eindelijk afgestudeerd!
Nu kan het aftellen echt gerust beginnen en er vol genoten worden van alle afscheidsfeestjes!
Nog 7 nachtjes!!
XxX
Het telefoontje van mijn volgende beller haalt mij uit mijn paniekaanval. De rest van de dag is zo voorbij. Het ene telefoontje naar het andere telefoontje zorgt er op mijn werk voor dat ik geen tijd meer heb om na te denken over mijn scriptie.
Dinsdag 9-2-2016. nog negen dagen. De stress omtrent mijn scriptie groeit. Ik merk dat ik mijn aandacht er op mijn werk maar moeilijk bij kan houden. Het gaat van scriptie naar spullen die ik moet inpakken, naar mensen die ik nog moet zien en dingen die ik nog graag wil doen.
Vandaag is ook de dag dat de afscheidsreeks echt begint. Tijdens mijn laatste reguliere training merk ik dat ik vrij snel afhaak met het actief mee doen. Na mijn laatste wedstrijd, waarbij ik onderkoelt over de finish ben gegaan, had ik mijn doel bereikt. Het eindklassement is behaald en daarmee is voor mij ook het seizoen afgelopen. Echt hard trainen doe ik dus niet meer, maar er gaat niets boven de gezelligheid van de vereniging en daarbij moest er ook nog vergaderd worden.
Vlak voor de vergadering besluit ik nog een keer mijn mail te checken. Nog steeds geen cijfer. De rest van de avond laat ik mijn mail met rust. Tot het moment dat ik naar bed wil gaan. Nog een keertje dan. Een cijfer zal er toch wel niet staan.
Daar was de mail dan, zulke dingen komen ten slotte alleen als je het niet verwacht. Gelukkig was het goed nieuws! Een uur later geloofde ik er nog steeds niet in. De hele nacht lang heb ik meerdere keren gecontroleerd of de mail wel echt was. Na 5,5 jaar, 4 opleidingsinstituten, 2 verschillende opleidingen, 2 landen, 3 steden ben ik dan eindelijk afgestudeerd!
Nu kan het aftellen echt gerust beginnen en er vol genoten worden van alle afscheidsfeestjes!
Nog 7 nachtjes!!
XxX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
