I'm coming home!

En zo komt mijn reis(je) alweer bijna tot zijn einde. Op maandag morgen kwam ik na een slapeloze vlucht aan in Sydney. Ik realiseerde dat het de eerste keer was dat ik een binnenlandse vlucht heb genomen. Nu duurde deze vlucht als nog vier uur en zelfs op de fiets rijden de Tour de France renners in die tijd Nederland uit, dus laat staan waar ik zou landen na een vier uur durende vlucht in Europa.

Omdat ik retevroeg aankwam in Sydney, had ik alle tijd om mijn hostel te vinden. Check in opende pas vanaf 14.00 uur en dus struinde ik zonder kaart of enig idee waar ik eigenlijk moest zijn door de straten van Sydney. Nu is dat op zich geen idee, maar met bijna 30 kilo bagage, ging het me toch al snel irriteren. Ik vroeg een wildvreemde man of ik misschien zijn telefoon mocht gebruiken zodat ik mijn email kon openen en het hostel kon vinden waar ik sliep, tot zover een goede voorbereiding. Nu bleek dat ik al voorbij het hostel was gelopen en dus maakte ik rechtsomkeerd. Eenmaal bij het hostel aangekomen, dropte ik mijn bagage en nam een verfrissende douche, om vervolgens naar de Art Gallery te gaan.

Nu mag je tegenwoordig foto's maken in musea, en dus kan ik de Rubens, Monet en Matisse gewoon printen op canvas en voor een Hema-prijsje aan de muur hangen. Altijd mooi meegenomen. Na een uur rond te struinen in de gallerij merkte ik dat ik toch moeite kreeg met het bewonderen van de kunst. Een van de benodigdheden is namelijk het open houden van je ogen, maar dit werd toch wel heel moeilijk.

Ik kwam om 12.00 uur weer aan in het hostel en ben maar Die Hard gaan kijken in de tv-kamer. Nou ja... kijken. Meer luisteren met mijn ogen dicht en dan grote delen missen. Eenmaal ingecheckt heb ik eigenlijk niet meer gedaan dan slapen, eten en nog meer slapen.

Ruim 13 uur later was ik dan eindelijk uitgerust en wakker. Ik besloot naar de haven te gaan, aangezien dat eigenlijk de toeristische plek van Sydney is. Hier is het Opera House en de welbekende Harbour Bridge. Hier heb ik uren rond gelopen en foto's gemaakt, tot dat de zon weer onderging.

Op woensdag besloot ik naar de dierentuin te gaan. Maar omdat ik nog het een en ander aan slaap in te halen had, kwam ik pas rond een uurtje of 1 in de dierentuin. Ik kwam erachter dat je hier een tree challange kon doen. En dus heb ik met ruim drie kwartier vermaakt, door van boom top naar boom top te gaan, terwijl er onder mij kangeroes en koalas liepen. Zo'n challenge is niet altijd even makkelijk, ondanks dat je met een zekerlijn vast zit is het lopen over smalle laddertjes toch wel een uitdaging. Ik voelde me weer even als in een survival run en dus probeerde ik mijn eigen (niet bestaande) tijd te verbeteren. Bij het tweede parcour duurde deze pret wel geteld twee challenges, want daarna belande ik achter een moeder en dochter die wat minder vertrouwen in de zekerlijn hadden.

Vervolgens had ik nog een krappe twee uur om de hele dierentuin door te komen. Ik heb helaas niet alles kunnen zien, maar heb wel de birdshow bijgewoond.

Gisteren stond het hoogte punt op mijn programma (letterlijk en figuurlijk) want om 7.40 uur vertrok ik richting de Blue Mountains. De Blue Mountaints is een grote bergvlakte die Sydney en Canberra scheidt van de rest van Australië. Hier kan je eindeloos hiking, maar ook grotten bezoeken, berg klimmen en wandelen. Ikzelf bezocht de Lukas Cave en Scenic World. De tour waarmee is was bestond voor de helft uit Amerikanen van Califorinia, zij waren hier allemaal voor een bruiloft dit weekend. In de Lukas Cave moesten er 910 traptreden overwonnen worden en dus maakte ik vele grappen voor de Amerikanen. Nu moet ik er wel bijzeggen dat ik shotgun zat, en velen dus dachten dat ik de gids in opleiding was en deze rol heb ik eigenlijk de rest van de dag een beetje op me genomen door veel onzin te vertellen en af en toe een goede grap.

Na deze lange dag kwamen we om half 8 weer in Sydney aan. Zoals je kan begrijpen wilde ik niets liever doen dan eten, douchen en slapen, maar helaas is dit hostel gehorig en lekt het als een mandje, dus erg veel slaap krijg ik niet. Gelukkig hoef ik nog maar een kort nachtje. Want morgen vertek ik met de trein 1000km naar het noorden om vrienden in Brisbane op te zoeken. En daarna is het nog maar drie nachtjes een een lange vlucht voor ik weer op Nederlandse bodem sta.

Cheers!
XxX