I, I, I, I work out!

De eerste mijlpaal is behaald, ik woon nu al een maand in Perth en ik moet zeggen, ik vermaak me steeds beter. Samen met nog een paar andere internationale studenten hebben we besloten een PADI (duikcursus) te gaan doen. Dus dat is in ieder geval al een leuk vooruitzicht.

Verder heb ik de afgelopen week ook wat meer van de omgeving van Perth gezien. Afgelopen maandag ben ik "even" een "stukje" gaan fietsen. 45 kilometer buiten Perth ligt Walyunga park. Dit park zit vol met wilde dieren en heerlijke beekjes. De dag was zonnig, geen wolkje aan de lucht en natuurlijk ben ik verre van getraind om 90km op een dag te fietsen. De weg er naar toe ging best prima. Na iets meer dan een uur was ik uit Perth en een ruim een uur later begon ik aan mijn laatste klim. Die ik uiteindelijk maar te voet heb afgemaakt.

In het park zag ik al snel dat de beekjes droog leken te liggen en dat ik het zwemmen in zoet water wel kon vergeten. Overigens werd het ook afgeraden in verband met waterslangen en andere beestjes. Dus in plaats van een heerlijke duik te nemen, besloot ik een rondje te gaan hiken. Ik nam het kangoeroepad (bijna 5km lang) en al snel kwam ik erachter dat je in dit park niets anders hoort dan het geluid wat je zelf maakt en de vliegen die om je heen vliegen. Het deed me denken aan western films, waarin iemand in een verlate woestijn is achter gelaten. De felle zon hielp hier ook wel bij.

Nadat ik een bochtje gemaakt had werd de stilte echter doorbroken. Het geluid van een zwaar paard dat aan het springen was, maakte me lichtelijk bang en in een ooghoek zag ik de kangoeroe wegspringen. Ik bedacht dat het vanaf dat moment misschien iets verstandiger was om geluid te maken, je wilt namelijk niet een gevecht aangaan met een kangoeroe, die twee keer zo groot is als jij.

Eenmaal terug bij de start begon ik aan de lange, lange, lange, lange weg terug. Ik was niet vooruit te branden. Ik ben meerdere keren gestopt, maar het is me gelukt. Je kan je wel voorstellen dat ik de rest van de week, mijn fiets geprobeerd heb te vermijden. Onze relatie is even op een lager pitje gezet.

Verder is het deze week ook Killer Week op de college. Hierbij is het de bedoeling dat je je target markeert met een marker/pen of iets anders dat schrijft. Ik had geen idee hoe ik mijn target kon "vermoorden" maar gelukkig presenteerde de gelegenheid zichzelf. Maandagavond na mijn helse tocht gingen we naar Clontarf Aboriginal College om de studenten te helpen met hun zelfstandig studie-uurtje. Dit houdt vooral in dat je ze aan het werk moet houden, want eigenlijk kletsen ze veel liever. In ieder geval, zonder dat ik er iets voor hoefde te doen kwam ik in de auto bij mijn target terecht. Op de heenweg zat er iemand tussen ons in, maar op de terugweg wilde ze zo graag in het midden zitten. En dus kraste ik een lange zwarte penstreep op haar arm, terwijl niemand in de donkere auto aan het opletten was. Mijn victorie was echter van korte duur, want een uurtje later was ik zelf gemarkeerd.

Voor degene die denken, goh! Wat doet ze een leuke dingen allemaal, hoeft ze niet te studeren, die komen bedrogen uit. Ik heb van de week al mijn eerste Chinees toets gehad en ook volgende week heb ik er weer een. En gelukkig worden de 4 vrije dagen die heb, gewoon gevuld met het maken van huiswerk, kijken/luisteren van lectures en proberen zoveel mogelijk aan mijn BA paper te doen - en veel naar de gym te gaan, want WE LOVE SPORTS. Maar af en toe, gebruik ik een vrij dagje ook om het een en ander van de stad en omgeving te zien. Anders zou het ook een beetje zonde zijn van mijn tijd hier.

XxX